Błogosławieni

Dzisiaj przychodzą mi do głowy dwie refleksje.

1. Jesteśmy błogosławieni, bo sam Jezus zniża się ku naszej słabości. Będąc w szpitalu, przyjmuję Komunię Świętą. I tak się zastanawiam: to najcenniejszy Dar, jaki tylko można otrzymać. To po prostu Bóg. I ja przyjmuję Go tak zwyczajnie. Z jakiej racji przystępuję do takiej uczty? Nie mam zasług, jestem zwykłym śmiertelnikiem, grzesznikiem, jak każdy. Nieraz nie mam ochoty kochać i ruszyć palca wobec drugiego człowieka. Ale On i tak przychodzi: "Błogosławieni jesteście, ubodzy..."
Nie marnuj tego Daru, bo tylko On da Ci szczęście. On jest jedyny trwały, prawdziwy i niezmienny wobec wszystkiego, co jest dokoła...

2. Jesteśmy błogosławieni, gdy nas prześladują. Te słowa nieraz słyszałem w Seminarium i ciągle trwają w pamięci. Dzisiaj wracają w Ewangelii. Zastanów się, gdy Cię wszyscy za wszystko chwalą. Jeśli dam prawdziwe świadectwo, zawsze spotka się to ze sprzeciwem. Jezus to przeżywał. Nielogiczne, prawda? Ale odkąd zgrzeszyliśmy, miłość naprawdę nie jest logiczna... Sam tego do końca nie rozumiem. Może Pan Bóg da zrozumienie.